Het was het afgelopen halfjaar zwaar weer op de financiële markten. Zoals Lukas Daalder gisteren al signaleerde: in geen enkele beleggingscategorie kon een positief beleggingsresultaat worden behaald.

Mathijs Bouman geeft in zijn column een verklaring voor deze unieke samenloop van omstandigheden, waarbij verkoopdruk in aandelen nu eens niet leidde tot een vlucht naar obligaties of een rally in de goudprijs. Er is een overdadige aandacht van analisten en marktvorsers voor de volgende crisis, of die nu voortkomt uit de Chinese groeiverzwakking, de VW-fraude of een mogelijke Grexit, Brexit of ‘you name it’. Het toch ook aanwezige goede nieuws, zoals aantrekkend economisch herstel in West-Europa, wordt onderbelicht, zo betoogt Bouman, want ‘good news does not sell’.

Is de particuliere Nederlandse belegger dan veroordeeld tot een fantasieloze internetspaarrekening, vraagt Daalder zich af? Het antwoord op deze vraag wordt op 26 oktober gegeven in een bijeenkomst van de VEB op het hoofdkantoor van Rabobank. Onder leiding van Jort Kelder, bekend van Hoe heurt ‘t eigenlijk?, gaat een panel van specialisten in op het thema Sparen of Beleggen? In de uitnodiging voor deze bijeenkomst — ik ben al ruim dertig jaar VEB-lid — lees ik dat het evenement uitsluitend is gericht op mensen die overwegen te gaan beleggen. Toen ik dat las, gingen mijn gedachten onwillekeurig naar mijn eerste werkgever, Robeco. Rond 1985 introduceerde het Rotterdamsch Beleggings Consortium toen de Rogiro. Toen het systeem live ging, gaf de bestuursvoorzitter, Theo Scholten, de volgende toelichting. ‘Dames en heren, ik bedacht onlangs dat sparen eigenlijk ook een vorm van beleggen is, namelijk die met het minste risico.

Vanaf vandaag kunnen onze rekeninghouders hun eigen assetallocatie samenstellen door kosteloos te switchen tussen aandelenfondsen Robeco/Rolinco, een obligatiefonds Rorento, een vastgoedfonds Rodamco en een liquiditeitenfonds Roparco.’ Ik omarm deze visie tot op de dag van vandaag. Het is niet sparen of beleggen, maar veeleer sparen als onderdeel van een overkoepelend beleggingsbeleid.

Dat het afgelopen halfjaar een spaarrekening het hoogste rendement opleverde, leidt automatisch tot de conclusie dat de andere assetcategorieën nu relatief aantrekkelijker zijn geprijsd dan eind maart. Anders gezegd: financiële markten hebben in de tussentijd een veel hogere risico-opslag ingeprijsd. Ik ben het met Mathijs Bouman eens dat analisten nogal zijn doorgeslagen in het schetsen van sombere scenario’s. Markten zijn daarom behoorlijk ‘oversold’. Dat technisch analisten als Nico Bakker en Royce Tostrams voor het laatste kwartaal een technisch koersherstel voorzien, moet zelfs notoire risicomijdende beleggers (lees: spaarders) als muziek in de oren klinken.